Η πιο συνηθισμένη ουρολογική παθολογία με την οποία ένας ουρολόγος συμβουλεύεται άνδρες άνω των 45 ετών είναι αδένωμα του προστάτη. Η παρουσία αυτής της παθολογίας επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανδρών. Μία από τις πιο τρομερές πιθανές συνέπειες της παθολογικής διαδικασίας είναι ο εκφυλισμός της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη σε κακοήθη όγκο.
Για την καταπολέμηση του αδενώματος του προστάτη, χρησιμοποιούνται χειρουργικές και ιατρικές μέθοδοι θεραπείας. Τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα ή μέθοδοι χειρουργικής επέμβασης επιλέγονται από τους ειδικούς του νοσοκομείου λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο της νόσου, τη γενική κατάσταση και την ηλικία του ασθενούς, καθώς και την παρουσία συννοσηρότητας. Η χειρουργική κλινική έχει δημιουργήσει άνετες συνθήκες για τη θεραπεία ασθενών.
Οι λόγοι για την ανάπτυξη της νόσου
Η εμφάνιση ενός αδενώματος συνδέεται συχνότερα με αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στον προστάτη, δηλαδή, μια αλλαγή στη δομή του και μια αύξηση του μεγέθους. Ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών, η ουρήθρα, η οποία βρίσκεται στο πάχος του προστάτη, συμπιέζεται σταδιακά και εμφανίζονται διαταραχές στη διαδικασία ούρησης.
Το αδένωμα του προστάτη στους άνδρες αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα ορμονικών αλλαγών στο σώμα που σχετίζονται με αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία. Το επίπεδο τεστοστερόνης (ανδρική ορμόνη) μειώνεται σταδιακά με την ηλικία, ενώ η συγκέντρωση της γυναικείας σεξουαλικής ορμόνης (οιστρογόνο), αντίθετα, αυξάνεται. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται ανδρική εμμηνόπαυση.
Η ανάπτυξη αδενώματος του προστάτη μπορεί να οφείλεται στους ακόλουθους παράγοντες κινδύνου:
- Μέχρι την ηλικία του ασθενούς - ένας διευρυμένος προστάτης αδένας βρίσκεται σπάνια σε άνδρες κάτω των σαράντα ετών και μετά από εξήντα χρόνια διαγιγνώσκεται σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο.
- Κληρονομική προδιάθεση - εάν ένα αδένωμα προστάτη διαγνώστηκε σε στενούς συγγενείς αίματος ενός άνδρα, έχει τεράστιο κίνδυνο να κληρονομήσει αυτήν την ασθένεια στην ενηλικίωση.
- Σακχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις - ένας καλοήθης όγκος (αδένωμα) του προστάτη μπορεί να προκύψει όχι μόνο από αυτές τις ίδιες τις ασθένειες, αλλά και από τις επιβλαβείς επιδράσεις των φαρμάκων στη θεραπεία τους (για παράδειγμα, βήτα-αποκλειστές).
- Λανθασμένος τρόπος ζωής - ο κίνδυνος ανάπτυξης αδενώματος του προστάτη αυξάνεται σε άνδρες με παχυσαρκία, ανεπαρκή σωματική δραστηριότητα.
Συμπτώματα
Το αδένωμα του προστάτη μπορεί να υποψιαστεί όταν ένας άνδρας εμφανίσει τα ακόλουθα συμπτώματα, τα οποία είναι πιο τυπικά για αυτήν την ασθένεια:
- αυξημένη επιθυμία ούρησης
- την εμφάνιση της ανάγκης για ένταση των κοιλιακών μυών για ούρηση ·
- την παρουσία οδυνηρών αισθήσεων, καψίματος, αργής ροής ούρων
- δυσφορία και ανεπαρκής εκκένωση της ουροδόχου κύστης.
- αυξάνοντας τη διάρκεια της διαδικασίας ούρησης.
Το αδένωμα του προστάτη οδηγεί όχι μόνο σε μείωση της ποιότητας ζωής των ανδρών, αλλά και σε οξεία κατακράτηση ούρων σε αυτά, η οποία απαιτεί τη χρήση χειρουργικών μεθόδων θεραπείας. Προκειμένου να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση, πολλοί ασθενείς χρησιμοποιούν ειδικά φάρμακα για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη, εξαλείφοντας τα συμπτώματα και αποκαθιστώντας τη φυσιολογική λειτουργία του προστάτη. Ωστόσο, μόνο ένας ειδικευμένος ειδικός μπορεί να προτείνει την καλύτερη θεραπεία για την προστατίτιδα και το αδένωμα του προστάτη. Είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε μαζί του όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου.
Η θεραπεία του αδενώματος του προστάτη είναι ατομική για κάθε ασθενή. Τα φάρμακα για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη, η δοσολογία τους και η διάρκεια χρήσης τους συνταγογραφούνται από τον θεράποντα ιατρό. Η λήψη διορθωτικών μέτρων για την προστατίτιδα και το αδένωμα του προστάτη δεν μπορεί να είναι μόνο αναποτελεσματική, αλλά και επικίνδυνη. Λόγω της παρουσίας ορισμένων «προσωπικών» χρόνιων παθήσεων σε ηλικιωμένους άνδρες, πρέπει να επιλέγονται φάρμακα για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη σε ηλικιωμένους, λαμβάνοντας υπόψη τις συννοσηρότητες.
Στάδια ανάπτυξης της νόσου
Το αδένωμα του προστάτη χαρακτηρίζεται από σταδιακή ανάπτυξη, η οποία μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια.
- Το πρώτο στάδιο της νόσου προχωρά με ελάχιστες διαταραχές ούρησης. Μπορεί να υπάρχει μια μικρή αύξηση στη συχνότητά του, ειδικά τη νύχτα, και μια αργή ροή ούρων. Το πρώτο στάδιο μπορεί να διαρκέσει από ένα έτος έως 12 χρόνια ή περισσότερο.
- Το δεύτερο στάδιο του αδενώματος του προστάτη χαρακτηρίζεται από πιο έντονες διαταραχές της ούρησης: διαλείπουσα ροή ούρων, εμφάνιση της ανάγκης για καταπόνηση κατά την ούρηση και αίσθημα ελλιπούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστης. Τα υπολειπόμενα ούρα, τα οποία συγκρατούνται στην ουροδόχο κύστη και στον ουροποιητικό σωλήνα, προκαλούν φλεγμονώδη διαδικασία, η οποία συνοδεύεται από πόνο, αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, πόνο στην οσφυϊκή περιοχή και πάνω από την ηβική.
- Το τρίτο στάδιο χαρακτηρίζεται από περιοδική ή συνεχή ακούσια απόρριψη ούρων, η οποία αναγκάζει τον ασθενή να χρησιμοποιήσει σάκο ούρων.
Επιπλοκές
Σε ορισμένους άνδρες, το αδένωμα του προστάτη δεν επιδεινώνει την ποιότητα ζωής και προχωρά χωρίς την εμφάνιση επιπλοκών. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει τις ακόλουθες αρνητικές συνέπειες:
- Οξεία κατακράτηση ούρων - χαρακτηρίζεται από μια ξαφνική αδυναμία εκκένωσης της ουροδόχου κύστης και του πόνου στην υπεραβική περιοχή. Με μια τέτοια κατάσταση, ο ασθενής απαιτεί ιατρική περίθαλψη έκτακτης ανάγκης με καθετηριασμό ή μια μικρή επέμβαση.
- Η εμφάνιση λοιμώξεων στο ουροποιητικό σύστημα - στασιμότητα των ούρων, η οποία δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την αναπαραγωγή των παθογόνων, οδηγεί στην ανάπτυξη κυστίτιδας και πυελονεφρίτιδας.
- Ο σχηματισμός λίθων στην ουροδόχο κύστη είναι επίσης συνέπεια των στάσιμων ούρων.
- Βλάβη στην ουροδόχο κύστη - με ακανόνιστη εκκένωση της ουροδόχου κύστης, εκτείνεται, σχηματισμός προεξοχών (τσέπες) στα τοιχώματα του οργάνου, όπου στα ούρα σταματά.
- Βλάβη στα νεφρά - η αύξηση της πίεσης στους ουρητήρες και στην ουροδόχο κύστη έχει άμεση βλάβη στα νεφρά, ως αποτέλεσμα της οποίας αναπτύσσεται η νεφρική ανεπάρκεια.
Αδένωμα και δραστικότητα του προστάτη
Το αδένωμα του προστάτη και η ισχύς συνδέονται στενά. Το Adenoma διαταράσσει τη δομή των ιστών του αδένα, η οποία, με τη σειρά της, οδηγεί σε βλάβη σε άλλο, όχι λιγότερο σημαντικό όργανο - τους όρχεις, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή ανδρογόνων. Έτσι, το αδένωμα του προστάτη μπορεί να είναι η αιτία της ανικανότητας, που απαιτεί μακροχρόνια και πολύπλοκη θεραπεία.
Διαγνωστικά
Ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος για να καθοριστεί μια προκαταρκτική διάγνωση είναι να κρατάτε ένα ημερολόγιο ούρησης από τον ασθενή με τον καθορισμό ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων: όγκοι εκκρινόμενων ούρων, χαρακτηριστικά πρόσληψης υγρών, επιτακτική ανάγκη, νυχτερινή ώθηση. Η κύρια μέθοδος φυσικής εξέτασης για ύποπτο αδένωμα του προστάτη είναι μια ψηφιακή ορθική εξέταση του προστάτη για τον εντοπισμό της διεύρυνσής του και τον αποκλεισμό ορισμένων άλλων παθολογιών.
Η διάγνωση του αδενώματος του προστάτη στο νοσοκομείο πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες εργαστηριακές και οργανικές μεθόδους:
- Γενικές εξετάσεις αίματος και ούρων
- Βιοχημικές εξετάσεις αίματος για δείκτες νεφρικής κατάστασης, ουρίας και κρεατινίνης.
- Δοκιμή PSA (για να αποκλειστεί ο καρκίνος του προστάτη)
- Διατακτική υπερηχογραφική εξέταση (υπερηχογράφημα).
- Uroflowmetry (για τον προσδιορισμό του ρυθμού ροής των ούρων)
- Προσδιορισμός του όγκου των υπολειμμάτων ούρων (με χρήση υπερήχων).
- Ηλεκτρομυριογραφία πυελικού εδάφους.
- Ουρηθροκυτοσκόπηση;
- Ουρογραφία αποβολής.
Θεραπευτική αγωγή
Η θεραπεία για το αδένωμα του προστάτη στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς και στην πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών της νόσου. Σε ασθενείς με ήπια συμπτώματα που δεν επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής, συχνά συνταγογραφούνται τακτικές παρακολούθησης με τακτικές εξετάσεις από ουρολόγο που παρακολουθεί την πορεία της νόσου και δίνει συστάσεις σχετικά με τον τρόπο διακοπής της ανάπτυξης του αδενώματος του προστάτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η προσοχή εστιάζεται στη θεραπεία χωρίς φάρμακα. Οι παραπάνω μέθοδοι μπορούν να αποτελέσουν προσθήκη στη συντηρητική θεραπεία, η οποία είναι η πρόσληψη των ακόλουθων φαρμάκων:
- Άλφα αποκλειστές (Ταμσουλοσίνη, Αλφουζοσίνη);
- Αναστολείς της 5-άλφα ρεδουκτάσης (finasteride).
- Αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (Sildenafil);
- Συνδυασμοί αναστολέων 5-άλφα αναγωγάσης και αναστολέων άλφα.
- Αναστολείς των μουσκαρινικών υποδοχέων ή Μ-αντιχολινεργικά.
Για ασθενείς με προχωρημένο αδένωμα του προστάτη, συνιστάται χειρουργική θεραπεία, η οποία μπορεί να εκτελεστεί με διάφορες μεθόδους: διατρηθρική εκτομή, διαουρηθρική εκτομή και αφαίρεση του προστάτη.
Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις για τη χρήση της χειρουργικής θεραπείας:
- Επαναλαμβανόμενη κατακράτηση ούρων
- Νεφρική ανεπάρκεια, που προκαλείται από αδένωμα του προστάτη.
- Πέτρες της ουροδόχου κύστης
- Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
- Επαναλαμβανόμενη αιματουρία.
Επιπλέον, η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη για ασθενείς απουσία αποτελεσματικότητας από τη φαρμακευτική αγωγή.
Κατά τη συντηρητική θεραπεία ή κατά τη μετεγχειρητική περίοδο, οι ασθενείς χρειάζονται συνεχή ιατρική παρακολούθηση με τυπικές μελέτες (προσδιορισμός του ρυθμού ροής ούρων, υπερήχων, ανάλυση επιπέδου PSA)
Φάρμακα
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχήμα σύμφωνα με το οποίο συνταγογραφούνται συγκεκριμένα φάρμακα για τη θεραπεία της προστατίτιδας και του αδενώματος του προστάτη. Η υψηλή αποτελεσματικότητα της θεραπείας επιτυγχάνεται λόγω της χρήσης φαρμάκων της ομάδας αναστολέων άλφα-αναγωγάσης και άλφα-αναστολέων. Αυτά τα φάρμακα για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη στους άνδρες βοηθούν στην εξάλειψη των κύριων συμπτωμάτων της νόσου, καθώς και στην αποκατάσταση της επαρκούς ούρησης.
Ποια είναι τα πιο αποτελεσματικά και ευρέως χρησιμοποιούμενα χάπια για το αδένωμα του προστάτη; Η λίστα διευθύνεται από αποκλειστές των α-αδρενεργικών υποδοχέων. Επιπλέον, αυτή η λίστα περιλαμβάνει αναστολείς 5-άλφα αναγωγάσης, βιταμίνες και μέταλλα.
Το σύμπλεγμα της φαρμακευτικής θεραπείας περιλαμβάνει όχι μόνο φάρμακα. Σε περίπτωση αδενώματος του προστάτη, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί με βιολογικά ενεργά πρόσθετα - συμπληρώματα διατροφής, τα οποία ενισχύουν τη θεραπευτική δράση των φαρμάκων και εξασφαλίζουν ταχεία ανάρρωση. Μερικά από αυτά περιέχουν ψευδάργυρο. Αυτό το μακροθρεπτικό συστατικό εμπλέκεται άμεσα στη σύνθεση της σπερματογένεσης και της τεστοστερόνης. Οι φυτοστερόλες φυτεύουν την ούρηση.
Θεραπεία με φάρμακα της ομάδας ανταγωνιστών άλφα-αδρενοϋποδοχέα
Αυτά τα φάρμακα για τη θεραπεία της προστατίτιδας και του αδενώματος του προστάτη παρέχουν χαλάρωση των λείων μυών του ουροποιητικού συστήματος και βελτιώνουν τη ροή των ούρων. Η ταμσουλοσίνη με την ίδια ονομασία της δραστικής ουσίας, η οποία ανήκει σε άλλα φάρμακα (Alfuzosin, Silodosin κ. λπ. ), είναι ένα εξαιρετικά επιλεκτικό φάρμακο που έχει επιλεκτική επίδραση στους άλφα-αδρενεργικούς υποδοχείς των μυών του προστάτη, του προστάτη ουρήθρα και ουροδόχο κύστη. Λόγω της μείωσης του μυϊκού τόνου, διευκολύνεται η εκροή και η απέκκριση των ούρων. Η ταμσουλοσίνη, όπως όλα τα επιλεκτικά φάρμακα, έχει έναν ελάχιστο αριθμό παρενεργειών, δεν επηρεάζει τον αγγειακό τόνο και μπορεί να συνταγογραφηθεί σε ασθενείς με χρόνια υπέρταση.
Οι ανταγωνιστές των άλφα-αδρενεργικών υποδοχέων πρέπει να χρησιμοποιούνται συνεχώς, έτσι ώστε να μπορεί να επιτευχθεί σταδιακή μείωση του ερεθισμού και της απόφραξης του αδενώματος του προστάτη. Το φάρμακο Tamsulosin στη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη παίρνει μια άξια προτεραιότητας στις συνταγές των ουρολόγων.
Η μορφή δισκίου του φαρμάκου θεωρείται πιο προοδευτική, καθώς λόγω της ελεγχόμενης απελευθέρωσης ταμσουλοσίνης, η δραστική ουσία βρίσκεται στο σώμα σε σταθερή συγκέντρωση. Το φάρμακο εισέρχεται ομοιόμορφα στην κυκλοφορία του αίματος, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα εμφάνισης της κύριας παρενέργειας των φαρμάκων στην αδρενεργική ομάδα αποκλεισμού - απότομη μείωση της αρτηριακής πίεσης.
Ένα εξίσου αποτελεσματικό φάρμακο με τη δραστική ουσία ταμσουλοσίνη είναι το Urorek. Η λήψη αυτού του φαρμάκου δεν συνοδεύεται από τις ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες: ορθοστατική υπόταση, ταχυκαρδία, αυξημένη συχνότητα στηθάγχης σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, επομένως μπορεί να συνταγογραφηθεί σε άνδρες με καρδιακές παθολογίες. Μια καλά επιλεγμένη δοσολογία και η συμμόρφωση με όλους τους κανόνες για τη χρήση φαρμάκων της ομάδας άλφα-αποκλεισμού επιτρέπουν την επίτευξη καλής θεραπευτικής δράσης με σχεδόν πλήρη απουσία παρενεργειών.
Φάρμακα της ομάδας αναστολέων της αναγωγάσης (αναστολείς)
Τα φάρμακα αυτής της φαρμακολογικής ομάδας (Finasteride, Dutasteride) βοηθούν στην ανακούφιση της εκροής ούρων και, κατά συνέπεια, στην εξάλειψη των κύριων συμπτωμάτων της νόσου. Ένα σταθερό θεραπευτικό αποτέλεσμα εμφανίζεται μέσα σε δύο έως τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη του μαθήματος. Όλα τα συμπτώματα σταματούν εντελώς μετά από τρεις μήνες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών, η μέγιστη αποτελεσματικότητα επιτυγχάνεται μετά από έξι μήνες θεραπείας με αυτά τα φάρμακα.
Το Finasteride και το Dutasteride είναι ειδικοί αναστολείς του τύπου 2 5-άλφα αναγωγάσης (ένα κυτταρικό ένζυμο υπεύθυνο για τον μετασχηματισμό της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη). Η ανάπτυξη του προστάτη στον BPH σχετίζεται άμεσα με αυτήν τη μετατροπή τεστοστερόνης. Χάρη στους αναστολείς της 5-άλφα-αναγωγάσης, η παραγωγή ενδοπροστατικής διυδροτεστοστερόνης εμποδίζεται και η συγκέντρωσή της στο αίμα μειώνεται σημαντικά.
Το Finasteride και το Dutasteride χρησιμοποιούνται για τους ακόλουθους σκοπούς:
- Θεραπεία και έλεγχος της υπερπλασίας του προστάτη.
- Βελτίωση της εκροής ούρων και εξάλειψη των συμπτωμάτων του αδενώματος του προστάτη.
- Μείωση του κινδύνου ανάπτυξης οξείας κατακράτησης ούρων και της ανάγκης χειρουργικής επέμβασης.
Το Finasteride και το Dutasteride έχουν έντονο αντιανδρογόνο αποτέλεσμα, δηλ. συμβάλει στη μείωση του επιπέδου των ανδρικών ορμονών στο αίμα. Επιπλέον, αυτά τα φάρμακα έχουν τερατογόνο δράση, οπότε πρέπει να λαμβάνονται με προσοχή. Με τη βοήθεια σύγχρονων φαρμάκων, είναι δυνατόν να σταματήσει η ανάπτυξη του προστάτη και να αποφευχθεί η ανάγκη χειρουργικής θεραπείας.
Αντισπασμωδικά και χάπια πόνου για επιδείνωση της νόσου
Ο κύριος σκοπός των φαρμάκων αντισπασμωδικής και αναλγητικής δράσης στην επιδείνωση του αδενώματος του προστάτη είναι η ανακούφιση της γενικής κατάστασης του ασθενούς και η εξάλειψη του πόνου. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (Diclofenac, Ibuprofen) έχουν αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά αποτελέσματα. Βοηθούν στην καταπολέμηση όχι μόνο των επώδυνων αισθήσεων που προκύπτουν κατά την ούρηση, αλλά και με τον συνεχή πόνο στη βουβωνική χώρα και το περίνεο. Χάρη στη δράση των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, η φλεγμονώδης διαδικασία μειώνεται, το πρήξιμο του προστάτη αδένα μειώνεται, η θερμοκρασία του σώματος κανονικοποιείται και εξαλείφονται επίσης τα δυσάρεστα συμπτώματα.
Τα μη οπιοειδή αναλγητικά, που παράγονται με τη μορφή δισκίων ή υπόθετων, βοηθούν στην ανακούφιση του συνδρόμου πόνου κατά την επιδείνωση του αδένωμα του προστάτηΤο πιο εύκολα διαθέσιμο από αυτά είναι το νατριούχο Metamizole. Ωστόσο, αυτό το φάρμακο προορίζεται μάλλον για μία χρήση, καθώς μπορεί να δράσει μόνο στο σύνδρομο ήπιου πόνου. Επιπλέον, τα αναλγητικά με λιδοκαΐνη, βενζοκαΐνη, αναισθησία και νοβοκαΐνη (Ikhtammol, Benzocaine, Tribenoside + Lidocaine) είναι αποτελεσματικά.
Βιταμίνη Ε 400
Η οξική τοκοφερόλη ή η βιταμίνη Ε περιλαμβάνονται συχνά στη σύνθετη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη ως αντιοξειδωτικού, ραδιοπροστατευτικού παράγοντα και αναντικατάστατης σύνδεσης στις αναπαραγωγικές διαδικασίες. Η βιταμίνη Ε σε δόση 400 mg ουρολόγων συνταγογραφεί σε ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία και σπερματογένεση που σχετίζονται με αδένωμα του προστάτη.
Η θεραπεία μιας τόσο σοβαρής χρόνιας νόσου όπως το αδένωμα του προστάτη πρέπει να συνταγογραφείται και να παρακολουθείται από έναν ουρολόγο. Απαγορεύεται αυστηρά να παίρνετε ορισμένα φάρμακα μόνοι σας, χωρίς πρώτα να συμβουλευτείτε το γιατρό σας, καθώς η αυτοθεραπεία σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να μην είναι μόνο αναποτελεσματική, αλλά και επικίνδυνη για την υγεία των ανδρών. Μόνο ένας ειδικευμένος ειδικός μπορεί να σας πει ποια χάπια για το αδένωμα του προστάτη είναι τα πιο αποτελεσματικά σε κάθε περίπτωση και ποια από αυτά μπορεί να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες.
Λειτουργίες
Οι ουρολόγοι του νοσοκομείου πραγματοποιούν επιδέξια κλασικές και ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις, εφαρμόζουν καινοτόμες μεθόδους χειρουργικής θεραπείας του αδενώματος του προστάτη. Κάθε ασθενής επιλέγεται για τη χειρουργική επέμβαση που του ταιριάζει καλύτερα.
Το γενικά αποδεκτό πρότυπο στη χειρουργική αγωγή του αδενώματος του προστάτη είναι η διαουρηθρική εκτομή του προστάτη. Η λειτουργία είναι πολύ αποτελεσματική. Μετά την παρέμβαση, οι ασθενείς απαλλάσσονται από την απόφραξη της εξόδου της ουροδόχου κύστης (στένωση της ουρήθρας) και σχετικά συμπτώματα. Η περίοδος αποκατάστασης είναι σύντομη. Κατά τη διάρκεια ή μετά την επέμβαση, μπορεί να αναπτυχθεί αιμορραγία, το σύνδρομο της «δηλητηρίασης από το νερό» του σώματος.
Οι εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας του αδενώματος του προστάτη περιλαμβάνουν τις ακόλουθες χειρουργικές παρεμβάσεις:
- Stenting;
- Διαστολή του μπαλονιού;
- Υπερθερμία;
- Θερμοθεραπεία;
- Υπέρηχος, λέιζερ και αφαίρεση βελόνας
- Διάμεση πήξη.
Μετά από αυτές, οι επιπλοκές εμφανίζονται λιγότερο συχνά, αλλά αυτές οι τεχνικές είναι κατώτερες από τη διαουρηθρική εκτομή όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, τόσο κλινικά όσο και οικονομικά.
Η λαπαροσκοπική απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη χρησιμοποιείται όταν ο όγκος έχει αυξηθεί σημαντικά και είναι προβληματικό να αφαιρεθεί με τη χρήση διαουρηθρικής εκτομής. Αυτή η επέμβαση είναι πιο δύσκολη και πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Μέσω μικρών τομών, ο χειρουργός εισάγει ειδικά όργανα στην κοιλότητα του σώματος, με τα οποία αφαιρεί το αδένωμα του προστάτη. Η λειτουργία πραγματοποιείται σύμφωνα με την εικόνα από βιντεοκάμερες, η οποία εμφανίζεται στην οθόνη. Τα κύρια πλεονεκτήματα της παρέμβασης είναι η ελάχιστη ποσότητα απώλειας αίματος και η χαμηλή πιθανότητα επιπλοκών. Μετά την επέμβαση, ο ασθενής δεν χρειάζεται μακροχρόνια αποκατάσταση.
Όταν υπάρχουν σημάδια αδενώματος του προστάτη στους άνδρες, οι γιατροί χρησιμοποιούν μια μέθοδο υψηλής τεχνολογίας για τη θεραπεία του αδενώματος - την πυρηνική λέιζερ. Η επέμβαση πραγματοποιείται με μεγάλα νεοπλάσματα. Η περίσσεια ιστού αφαιρείται με λέιζερ. Η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω της ουρήθρας. Ο όγκος διαχωρίζεται, χωρίζεται σε μικρά μέρη και στη συνέχεια εκκρίνεται. Η μέθοδος θεωρείται ελάχιστα επεμβατική. Έχει πολλά σημαντικά πλεονεκτήματα: δεν παραβιάζει την ακεραιότητα των κοιλοτήτων, δεν προκαλεί περιττές ζημιές.
Η εξάτμιση με λέιζερ είναι η καταστροφή του αδενώματος με εξάτμιση με λέιζερ. Ο ουρολόγος εισάγει μια ειδική συσκευή μέσω της ουρήθρας, το φέρνει στο νεόπλασμα και ενεργεί πάνω του με το δυνατό πράσινο λέιζερ. Το βάθος διείσδυσης του λέιζερ και η ακρίβεια του χτυπήματος καθιστούν δυνατή την αποφυγή ζημιών σε γειτονικές περιοχές. Η μέθοδος είναι ελάχιστα επεμβατική, χωρίς αίμα, γρήγορη και αποτελεσματική. Το μόνο μειονέκτημά του είναι η αδυναμία λήψης ιστού όγκου για ιστολογική εξέταση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια αναπόφευκτη μέθοδος αντιμετώπισης του αδενώματος του προστάτη είναι η κοιλιακή χειρουργική - αδενομεκτομή. Εκτελείται όταν άλλες μέθοδοι δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ο χειρουργός χρησιμοποιεί ένα νυστέρι για πρόσβαση στον προστάτη και χειροκίνητα, χρησιμοποιώντας χειρουργικά εργαλεία, αφαιρεί το αδένωμα. Ως αποτέλεσμα της επέμβασης, μπορεί να εμφανιστεί σημαντική απώλεια αίματος και μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής χρειάζεται μακροχρόνια αποκατάσταση.
Η απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη με τη μέθοδο της εγκάρσιας (εγκάρσιας) αδενομεκτομής συνίσταται σε ριζική εκτομή υπερπλαστικού ιστού προστάτη μέσω μιας διαμήκους τομής του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος και της ουροδόχου κύστης. Η επέμβαση πραγματοποιείται στα προχωρημένα στάδια της νόσου, όταν ο όγκος φτάσει σε μεγάλο μέγεθος, η κύστη υπερβάλλεται λόγω της υπερχείλισης με συσσωρευμένα ούρα και αναπτύσσεται νεφρική ανεπάρκεια.
Η ουροδόχος κύστη προκαθορίζεται και γεμίζεται με ένα αποστειρωμένο διάλυμα φουρακιλίνης ή άλλης ουσίας. Στη συνέχεια, απομονώνεται και λαμβάνεται σε δύο θέσεις σε ειδικές θήκες, για τις οποίες ανυψώνεται το τοίχωμα του οργάνου. Ο χειρουργός τεμαχίζει τη διαμορφωμένη πτυχή και ανοίγει την κύστη.
Κατά μήκος του εσωτερικού άκρου του εγκατεστημένου καθετήρα ούρων, καθορίζει την περιοχή του λαιμού της ουροδόχου κύστης και γύρω από το άνοιγμα της ουρήθρας που εμφανίζεται στο οπτικό πεδίο, αναχωρώντας από αυτήν κατά 0, 5-1 cm, κάνει μια τομή στον βλεννογόνο μεμβράνη. Μετά από αυτό, ο χειρουργός ουρολόγος διεισδύει στο πάχος του προστάτη με το δάχτυλό του, το εισάγει μεταξύ της κάψουλας του όγκου και των αδενωματώδους κόμβων, απεκκρίνει το τελευταίο. Ταυτόχρονα, με το δάχτυλο του άλλου χεριού, το οποίο είχε προηγουμένως εισαχθεί στο ορθό του ασθενούς, ο γιατρός τροφοδοτεί τον αδένα προς το πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα. Γίνεται πιο προσιτό στον χειρισμό. Χάρη σε αυτήν την τεχνική, ο χρόνος λειτουργίας μειώνεται και η απώλεια αίματος μειώνεται.
Στη συνέχεια, ο χειρουργός εκτελεί αιμόσταση (διακοπή της αιμορραγίας) του αφαιρεθέντος αδενώματος και ράβει την ουροδόχο κύστη, αφήνοντας μια λεπτή αποστράγγιση στην πληγή. Έχει σχεδιαστεί για να ξεπλύνει την κοιλότητά του από τους σχηματισμένους θρόμβους αίματος. Ο καθετήρας ούρων, που έχει εισαχθεί πριν από την έναρξη της επέμβασης, δεν αφαιρείται για 7-10 ημέρες. Ένα νέο τμήμα της ουρήθρας σχηματίζεται γύρω από αυτό αντί του προστατικού μέρους της ουρήθρας που αποκόπηκε κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
Η εγκάρσια αδενομεκτομή είναι μια από τις πιο τραυματικές από όλες τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για το αδένωμα του προστάτη. Συνοδεύεται από τον κίνδυνο εμφάνισης των ακόλουθων επιπλοκών:
- Αιμορραγία από το κρεβάτι του νεοπλάσματος.
- Συμφορητική πνευμονία;
- Παραβίαση της λειτουργίας κινητικής εκκένωσης του εντέρου, που εκδηλώνεται με δυσκοιλιότητα.
Για να αποφευχθούν επιπλοκές, μετά την επέμβαση στο νοσοκομείο, στον ασθενή δίνεται πρόωρη ενεργοποίηση. Μπορεί να εμφανιστούν οι ακόλουθες ανεπιθύμητες συνέπειες της χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του αδενώματος του προστάτη:
- Ανεπαρκής αποστράγγιση της ουροδόχου κύστης.
- Στένωση του λαιμού του
- Διείσδυση του περιαστερικού ιστού στα ούρα.
- Ο σχηματισμός «προ-ουροδόχου κύστης» (υπολειμματική κοιλότητα στον τόπο όπου αφαιρέθηκε το αδένωμα του προστάτη).
- Σχηματισμός στένωσης του αυλού της ουρήθρας.
- Ακράτεια ούρων.
Αυτό επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών και επιμηκύνει το χρόνο ανάρρωσης για επαρκή ούρηση.
Οι συνέπειες της επέμβασης είναι λιγότερο έντονες όταν η επέμβαση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας λαπαροσκόπιο. Η λαπαροσκοπική χειρουργική αδένωμα προστάτη είναι μία από τις λιγότερο επεμβατικές επιλογές για χειρουργικές επεμβάσεις στον προστάτη. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται από τους ουρολόγους του νοσοκομείου εάν ο ασθενής έχει αρκετά μεγάλο αδένωμα του προστάτη.
Εάν το μέγεθος του προστάτη αδένα ενός ασθενούς με αδένωμα δεν υπερβαίνει τα 120 cm3, συνιστάται η διαουρηθρική εκτομή του αδενώματος του προστάτη. Αλλά για το 10% των ασθενών που χρειάζονται χειρουργική επέμβαση, αυτή η επιλογή δεν είναι κατάλληλη, καθώς ο αδένας φτάνει σε μέγεθος μεγαλύτερο από 120 cm3. Δεν εκτελείται λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του αδενώματος του προστάτη με ουρολιθίαση, βουβωνική κήλη, εκκολπικό κύστη, αγκύλωση των αρθρώσεων των κάτω άκρων. Σε αυτήν την περίπτωση, η απόφαση σχετικά με τη δυνατότητα επέμβασης λαμβάνεται συλλογικά από τον ουρολόγο, τον ανδρολόγο, τον χειρουργό της κοιλιάς και άλλους ειδικούς στο νοσοκομείο.